Piękno muzyki Sergiusza Rachmaninowa…
fot. nadesłane
Sergiusz Rachmaninow to rosyjski kompozytor, który tworzył genialnie. Jego utwory przybliża najnowsza płyta polskiej pianistki Beaty Szałwińskiej i rosyjskiego basa Aleksandra Anisimova, która już wkrótce ukaże się w ramach wydawnictwa Hanssler Classic jako owoc marcowego nagrania w Warszawie. Wydanie tej płyty jest opóźnione w związku z wybuchem pandemii.
REKLAMA
Beata Szałwińska i Alexander Anisimov to duet, który okazuje swoją fascynację i uwielbienie dla twórczości Siergieja Rachmaninowa. Jak pierwszy raz usłyszałam śpiew Alexandra, poczułam, że urodził się po to, by śpiewać Siergieja – mówi pianistka. Ja od zawsze uwielbiałam grać jego utwory fortepianowe. Gdy występujemy z tym repertuarem jesteśmy pogrążeni w pewnego rodzaju ekstazie, w twórczym, magicznym uniesieniu. Czas się zatrzymuje, a my zamieniamy się w wielkie wzruszenie, wywołane pięknem tej niezwykłej muzyki.
W pieśniach Rachmaninowa kryją się wielkie emocje. Genialną muzykę uzupełnia przesycona rosyjskim duchem, pełna zadumy liryka, w której znaleźć można zarówno miłość i ból, cud życia i piękno natury, a także przemijanie i tęsknotę. Wszystko razem tworzy dzieło, które obezwładnia.
Twórczość Sergiusza Rachmaninowa zawsze była obecna w moim życiu. Od małego dziecka była moją miłością i fascynacją – zdradza Beata Szałwińska. Jego genialne utwory nie tylko fortepianowe, ale również kameralne, orkiestrowe i pieśni od zawsze poruszały we mnie wyjątkowo czułe struny. Dzięki tej muzyce poczułam głębiej siebie i dzięki temu zrozumiałam na czym polega fenomen tych wzruszających kompozycji. Otóż ich magia sprawia, że wciąż na nowo chce się wracać do wybranych dzieł, odnajdując w nich za każdym razem coś świeżego. Ich piękno i uniwersalny przekaz głęboko zapadają w nasze dusze, wywołując lawinę uczuć, uruchamiając tęsknoty i wspomnienia.
Sergiusz Rachmaninow w swych pieśniach opowiada uniwersalne ludzkie historie skoncentrowane na wewnętrznych przeżyciach człowieka – od tych lirycznych, poprzez bardziej melodramatyczne, aż po wysubtelnione liryki. Do najbardziej popularnych należą: „Nie śpiewaj, piękna”, „Sen”, „Bzy”, „W milczeniu nocy tajemnym”, „Tutaj jest tak pięknie”, „Wiosenne wody”, „Polubiłam smutek swój” czy „Wokaliza”.
Spośród ogromnego zbioru blisko 50 pieśni na naszą płytę wybraliśmy 24 utwory, które wykonujemy w duecie oraz 6 transkrypcji pieśni na fortepian, które Beata zaprezentuje solo – zdradza Alexander Anisimov. Trudno nam było zdecydować, co powinno znaleźć się na płycie, bo wszystkie kompozycje są wyjątkowe… Siergiej Rachmaninow to po prostu ja – czuję to, co przekazuje w swojej muzyce zupełnie tak, jakby napisał to dla mnie… To coś niesamowitego, wielkie, życiowe odkrycie.
Opracowanie pieśni na fortepian, które znajdą się na płycie Beaty i Alexandra to oryginalne transkrypcje napisane przez samego Sergiusza Rachmaninowa i Frederica Meindersa. Patronat nad płytą objęło Radio dla Ciebie oraz Ministerstwo Kultury Luksemburga.
Alexander Anisimov i Beata Szałwińska podobnie jak ich ulubiony kompozytor mieszkają poza swoją ojczystą ziemią – on żył w USA, oni w Luxemburgu. Oboje czują więc tę samą tęsknotą za ziemią, na której dorastali. Alexandra i Siergieja Rachmaninowa łączy dodatkowo rosyjska dusza, do której zresztą Polce Beacie jest bardzo blisko. Podobne są tęsknoty, podobne wzruszenia i uczucia, które wywołują dreszcze i łzy. Artyści przekazują te emocje w swoim wykonaniu pieśni solo i w duecie w myśl tego, co kiedyś powiedział sam Rachmaninow, że „muzyka powinna wyrażać ojczyznę, jego miłości, religię, książki, które wywarły na niego największy wpływ, obrazy, które kocha…”
Siergiej Wasiljewicz Rachmaninow – rosyjski kompozytor, pianista i dyrygent, żyjący w latach 1873-1943. Jeden z najwybitniejszych pianistów XX wieku oraz jeden z najpopularniejszych kompozytorów, tworzącym oryginalną i inspirującą muzykę. Mówi się, że to Rachmaninow wprowadził muzykę rosyjską w XX wiek. W dziedzinie kompozycji dostarczał publiczności arcydzieło za arcydziełem, m.in.: II i III Koncert fortepianowy, II Symfonię, 24 preludia na fortepian, chóralne Dzwony i Nieszpory, a także zbiór pieśni.
Studiował w konserwatoriach w Petersburgu i Moskwie, a od 1917 przebywał na emigracji w Stanach Zjednoczonych. Często mieszkał także w Paryżu. Jego muzyka nawiązuje do twórczości Piotra Czajkowskiego i Modesta Musorgskiego. Wiele utworów na fortepian jako pianista skomponował z myślą o sobie jako odtwórcy, starając się w pełni wykorzystać potencjał instrumentu i możliwości brzmienia. Jego kompozycje obfitują zarówno w momenty liryczne jak i wysublimowane detale harmoniczne. Pianistyczny dorobek Rachmaninowa to przede wszystkim cztery koncerty fortepianowe, ale też liczne sonaty, symfonie, opery, utwory sakralne, a także solowa liryka wokalna i pieśni z towarzyszeniem fortepianu.
Aleksander Anisimov to rosyjski bas, solista największych scen operowych świata m.in. Metropolitan Opera, La Scala, czy Opera Bastille. Ten laureat Konkursu im. Glinki i Czajkowskiego, zadebiutował jako solista w Operze Bolszoj w 1990 roku, w tym samym roku ukończył studia, śpiewając główne role w „Jolancie” Czajkowskiego. Dwa lata później zadebiutował w Operze Paryskiej jako Stary Skazaniec w Lady Makbet Szostakowicza. Zaproszony został do debiutu w La Scali w Mediolanie jako The Grand lnquizitor w nowej produkcji Franco Zeffirellego w Don Carlo Verdiego z Luciano Pavarottim pod dyrekcją Riccardo Muti. Występował także w La Scali oraz w Teatrze Chatelet w Paryżu. Jego debiut w Metropolitan Opera miał miejsce w 1994 roku – wystąpił tam jako stary skazaniec w Lady Makbet Szostakowicza pod batutą Jamesa Conlona i od tej pory stał się regularnym gościem Metropolitan Opera. Alexander Anisimov pojawił się także jako Lodovico w premierze Otellu Verdiego z Placido Domingo i Renee Fleming, pod batutą Jamesa Levine'a, która później została nagrana przez Deutsche Grammophon. Za wykonanie roli Borysa Godunowa w Operze w Seattle został mianowany artystą roku. Aleksander był również ulubionym śpiewakiem i bliskim przyjacielem wiolonczelisty i dyrygenta Mstisława Rostropowicza.
Beata Szałwińska to wszechstronna pianistka, obdarzona wielką muzyczną osobowością. Jej twórczość charakteryzuje się mieszaniem różnych stylów i gatunków muzycznych, co sprawia, że fascynują się nią nie tylko miłośnicy klasycznych brzmień. Swoich fanów Beata Szałwińska znajduje również wśród pasjonatów jazzu i muzyki rozrywkowej, co idealnie wpisuje się w jej głębokie przekonanie, że każdy prawdziwy artysta bezustannie poszukuje swojej indywidualnej drogi i wypowiedzi. Artystka jest też założycielką ACONCAGUA PROJECT - projektu muzycznego, którego celem jest interpretacja i rozpowszechnianie repertuaru Astora Piazzolli, jednego z twórców argentyńskiego tanga, łączącego muzykę klasyczną z innymi gatunkami i stylami muzycznymi. W ubiegłym roku Beatę Szałwińską uhonorowano prestiżową statuetką Charyzmatyczna Osobowość Muzyczna Promująca Polskę na Rynkach Międzynarodowych za jej dotychczasowe dokonania w dziedzinie kultury.
W pieśniach Rachmaninowa kryją się wielkie emocje. Genialną muzykę uzupełnia przesycona rosyjskim duchem, pełna zadumy liryka, w której znaleźć można zarówno miłość i ból, cud życia i piękno natury, a także przemijanie i tęsknotę. Wszystko razem tworzy dzieło, które obezwładnia.
Twórczość Sergiusza Rachmaninowa zawsze była obecna w moim życiu. Od małego dziecka była moją miłością i fascynacją – zdradza Beata Szałwińska. Jego genialne utwory nie tylko fortepianowe, ale również kameralne, orkiestrowe i pieśni od zawsze poruszały we mnie wyjątkowo czułe struny. Dzięki tej muzyce poczułam głębiej siebie i dzięki temu zrozumiałam na czym polega fenomen tych wzruszających kompozycji. Otóż ich magia sprawia, że wciąż na nowo chce się wracać do wybranych dzieł, odnajdując w nich za każdym razem coś świeżego. Ich piękno i uniwersalny przekaz głęboko zapadają w nasze dusze, wywołując lawinę uczuć, uruchamiając tęsknoty i wspomnienia.
Sergiusz Rachmaninow w swych pieśniach opowiada uniwersalne ludzkie historie skoncentrowane na wewnętrznych przeżyciach człowieka – od tych lirycznych, poprzez bardziej melodramatyczne, aż po wysubtelnione liryki. Do najbardziej popularnych należą: „Nie śpiewaj, piękna”, „Sen”, „Bzy”, „W milczeniu nocy tajemnym”, „Tutaj jest tak pięknie”, „Wiosenne wody”, „Polubiłam smutek swój” czy „Wokaliza”.
Spośród ogromnego zbioru blisko 50 pieśni na naszą płytę wybraliśmy 24 utwory, które wykonujemy w duecie oraz 6 transkrypcji pieśni na fortepian, które Beata zaprezentuje solo – zdradza Alexander Anisimov. Trudno nam było zdecydować, co powinno znaleźć się na płycie, bo wszystkie kompozycje są wyjątkowe… Siergiej Rachmaninow to po prostu ja – czuję to, co przekazuje w swojej muzyce zupełnie tak, jakby napisał to dla mnie… To coś niesamowitego, wielkie, życiowe odkrycie.
Opracowanie pieśni na fortepian, które znajdą się na płycie Beaty i Alexandra to oryginalne transkrypcje napisane przez samego Sergiusza Rachmaninowa i Frederica Meindersa. Patronat nad płytą objęło Radio dla Ciebie oraz Ministerstwo Kultury Luksemburga.
Alexander Anisimov i Beata Szałwińska podobnie jak ich ulubiony kompozytor mieszkają poza swoją ojczystą ziemią – on żył w USA, oni w Luxemburgu. Oboje czują więc tę samą tęsknotą za ziemią, na której dorastali. Alexandra i Siergieja Rachmaninowa łączy dodatkowo rosyjska dusza, do której zresztą Polce Beacie jest bardzo blisko. Podobne są tęsknoty, podobne wzruszenia i uczucia, które wywołują dreszcze i łzy. Artyści przekazują te emocje w swoim wykonaniu pieśni solo i w duecie w myśl tego, co kiedyś powiedział sam Rachmaninow, że „muzyka powinna wyrażać ojczyznę, jego miłości, religię, książki, które wywarły na niego największy wpływ, obrazy, które kocha…”
Siergiej Wasiljewicz Rachmaninow – rosyjski kompozytor, pianista i dyrygent, żyjący w latach 1873-1943. Jeden z najwybitniejszych pianistów XX wieku oraz jeden z najpopularniejszych kompozytorów, tworzącym oryginalną i inspirującą muzykę. Mówi się, że to Rachmaninow wprowadził muzykę rosyjską w XX wiek. W dziedzinie kompozycji dostarczał publiczności arcydzieło za arcydziełem, m.in.: II i III Koncert fortepianowy, II Symfonię, 24 preludia na fortepian, chóralne Dzwony i Nieszpory, a także zbiór pieśni.
Studiował w konserwatoriach w Petersburgu i Moskwie, a od 1917 przebywał na emigracji w Stanach Zjednoczonych. Często mieszkał także w Paryżu. Jego muzyka nawiązuje do twórczości Piotra Czajkowskiego i Modesta Musorgskiego. Wiele utworów na fortepian jako pianista skomponował z myślą o sobie jako odtwórcy, starając się w pełni wykorzystać potencjał instrumentu i możliwości brzmienia. Jego kompozycje obfitują zarówno w momenty liryczne jak i wysublimowane detale harmoniczne. Pianistyczny dorobek Rachmaninowa to przede wszystkim cztery koncerty fortepianowe, ale też liczne sonaty, symfonie, opery, utwory sakralne, a także solowa liryka wokalna i pieśni z towarzyszeniem fortepianu.
Aleksander Anisimov to rosyjski bas, solista największych scen operowych świata m.in. Metropolitan Opera, La Scala, czy Opera Bastille. Ten laureat Konkursu im. Glinki i Czajkowskiego, zadebiutował jako solista w Operze Bolszoj w 1990 roku, w tym samym roku ukończył studia, śpiewając główne role w „Jolancie” Czajkowskiego. Dwa lata później zadebiutował w Operze Paryskiej jako Stary Skazaniec w Lady Makbet Szostakowicza. Zaproszony został do debiutu w La Scali w Mediolanie jako The Grand lnquizitor w nowej produkcji Franco Zeffirellego w Don Carlo Verdiego z Luciano Pavarottim pod dyrekcją Riccardo Muti. Występował także w La Scali oraz w Teatrze Chatelet w Paryżu. Jego debiut w Metropolitan Opera miał miejsce w 1994 roku – wystąpił tam jako stary skazaniec w Lady Makbet Szostakowicza pod batutą Jamesa Conlona i od tej pory stał się regularnym gościem Metropolitan Opera. Alexander Anisimov pojawił się także jako Lodovico w premierze Otellu Verdiego z Placido Domingo i Renee Fleming, pod batutą Jamesa Levine'a, która później została nagrana przez Deutsche Grammophon. Za wykonanie roli Borysa Godunowa w Operze w Seattle został mianowany artystą roku. Aleksander był również ulubionym śpiewakiem i bliskim przyjacielem wiolonczelisty i dyrygenta Mstisława Rostropowicza.
Beata Szałwińska to wszechstronna pianistka, obdarzona wielką muzyczną osobowością. Jej twórczość charakteryzuje się mieszaniem różnych stylów i gatunków muzycznych, co sprawia, że fascynują się nią nie tylko miłośnicy klasycznych brzmień. Swoich fanów Beata Szałwińska znajduje również wśród pasjonatów jazzu i muzyki rozrywkowej, co idealnie wpisuje się w jej głębokie przekonanie, że każdy prawdziwy artysta bezustannie poszukuje swojej indywidualnej drogi i wypowiedzi. Artystka jest też założycielką ACONCAGUA PROJECT - projektu muzycznego, którego celem jest interpretacja i rozpowszechnianie repertuaru Astora Piazzolli, jednego z twórców argentyńskiego tanga, łączącego muzykę klasyczną z innymi gatunkami i stylami muzycznymi. W ubiegłym roku Beatę Szałwińską uhonorowano prestiżową statuetką Charyzmatyczna Osobowość Muzyczna Promująca Polskę na Rynkach Międzynarodowych za jej dotychczasowe dokonania w dziedzinie kultury.
PRZECZYTAJ JESZCZE
