Łyk sztuki do kawy na plaży w Walencji
Zdjęcia obrazów w artykule: Fot. domena publiczna
W ostatni weekend wakacji przeniesiemy się do słonecznej Walencji, nad brzeg Morza Śródziemnego. Tamtejsze plaże i toczące się na nich życie z upodobaniem uwieczniał Joaquín Sorolla y Bastida. Artysta osiągnął mistrzostwo w utrwalaniu ulotnej atmosfery słonecznych dni, a patrząc na jego obrazy możemy wręcz poczuć powiew morskiej bryzy.
REKLAMA
Swoim obrazem „Czas na kąpiel” Joaquín Sorolla y Bastida przenosi nas wprost na hiszpańską plażę. Widzimy dwie dziewczynki w luźnych sukienkach wchodzące do wody pod czujnym okiem niani, która osłania trzecie, najmłodsze dziecko parasolką. Prawdziwym bohaterem obrazu nie jest jednak żadna z ukazanych postaci, lecz światło odbijające się od fal i tworzące refleksy na jasnych tkaninach.
Sorolla był prawdziwym mistrzem w utrwalaniu go za pomocą środków malarskich. Wiele w tym zakresie zawdzięczał francuskim impresjonistom, których twórczość poznał podczas pobytu w Paryżu. Podobnie jak oni starał się chwytać ulotne momenty. W tym celu wychodził ze sztalugami w plener, traktując pracownię głównie jako miejsce do przechowywania obrazów. O tym, że malował bezpośrednio na plaży świadczą ziarnka piasku, które przywarły do powierzchni wielu z jego prac. Sama technika malowania - długie, swobodne pociągnięcia pędzla - łączy Sorollę z bardziej nowoczesnymi malarzami: Johnem Singerem Sargentem i Andersem Zornem. Na obrazie „Czas na kąpiel” uwagę zwraca kadrowanie. Scena została ujęta w format kwadratu, co wymusiło ucięcie fragmentu postaci. Taki zabieg zbliża dzieło do fotografii, potęgując wrażenie pewnej przypadkowości i spontaniczności. W rzeczywistości Sorolla starannie wybrał punkt widzenia, z którego nie dostrzegamy ani skrawka nieba. Bardzo często powtarzał podobny układ, wyraźnie zainteresowany tym co dzieje się na powierzchni wody lub piasku.
Choć Sorolla podejmował w swojej twórczości różne tematy (był m.in. świetnym portrecistą), to sceny z plaży przyniosły mu największą popularność. Większość z nich powstała podczas letnich pobytów w Walencji. Było to rodzinne miasto malarza i choć od 1890 r. na stałe mieszkał w Madrycie, to starał się tam wracać jak najczęściej - dla odpoczynku i inspiracji. Walencja do dziś słynie z pięknych plaż, które w obrębie współczesnych granic miasta rozciągają się na kilkanaście kilometrów. Sorolla często wybierał się na plażę La Malvarrosa, która na przełomie XIX i XX w. stała się ulubionym miejscem wypoczynku zamożniejszych mieszkańców miasta. Druga plaża, na której często pracował malarz - El Cabanyal - położona była w starej rybackiej dzielnicy i wciąż można było na niej obserwować łodzie wracające z połowów. Sorollę interesowały wszystkie osoby, które mógł tam obserwować - od eleganckich dam po ciężko pracujących rybaków.
Do najwdzięczniejszych modeli należały dzieci. Dziewczynki z obrazu „Czas na kąpiel” za chwilę będą się beztrosko pluskać w morzu, inne malowane przez Sorollę dzieci pływają, biegają albo grzebią w piasku.
Artysta nieraz podkreślał, że musi pracować bardzo szybko chcąc uchwycić zmienną rzeczywistość - zapewne dzięki temu udawało mu się z taką swobodą malować najmłodszych pochłoniętych swoimi zabawami.
Na innej pracy chłopiec wyprowadza z wody konia, również poddawanego przed chwilą toalecie. Artysta dosłownie zatytułował obraz "Kąpiel konia".
Wiele uwagi artysta poświęcał pracy rybaków. Na jednym z obrazów widzimy ich żony, które zastygłe w niemal posągowych pozach, wypatrują powracających łodzi. "Kobiety rybaków z Walencji" w rękach trzymają kosze przygotowane, by zanieść świeże ryby na targ.
Przy całej tej różnorodności motywów, nadmorskie obrazy Sorolli łączy uwaga jaką poświęcał światłu - studiowanemu o różnych porach dnia i w zetknięciu z różnymi powierzchniami. To właśnie ono sprawia, że dzieła malarza budzą do dziś niezwykle żywe odczucia, dając złudzenie jakbyśmy razem z nim znaleźli się na jednej z plaż Walencji.
Wszystkie przedstawione obrazy znajdują się obecnie w Muzeum Sorolli w Madrycie. Instytucja mieści się w dawnym domu artysty i posiada największą kolekcję jego dzieł, w tym niemal 1300 obrazów.
Sorolla był prawdziwym mistrzem w utrwalaniu go za pomocą środków malarskich. Wiele w tym zakresie zawdzięczał francuskim impresjonistom, których twórczość poznał podczas pobytu w Paryżu. Podobnie jak oni starał się chwytać ulotne momenty. W tym celu wychodził ze sztalugami w plener, traktując pracownię głównie jako miejsce do przechowywania obrazów. O tym, że malował bezpośrednio na plaży świadczą ziarnka piasku, które przywarły do powierzchni wielu z jego prac. Sama technika malowania - długie, swobodne pociągnięcia pędzla - łączy Sorollę z bardziej nowoczesnymi malarzami: Johnem Singerem Sargentem i Andersem Zornem. Na obrazie „Czas na kąpiel” uwagę zwraca kadrowanie. Scena została ujęta w format kwadratu, co wymusiło ucięcie fragmentu postaci. Taki zabieg zbliża dzieło do fotografii, potęgując wrażenie pewnej przypadkowości i spontaniczności. W rzeczywistości Sorolla starannie wybrał punkt widzenia, z którego nie dostrzegamy ani skrawka nieba. Bardzo często powtarzał podobny układ, wyraźnie zainteresowany tym co dzieje się na powierzchni wody lub piasku.
Choć Sorolla podejmował w swojej twórczości różne tematy (był m.in. świetnym portrecistą), to sceny z plaży przyniosły mu największą popularność. Większość z nich powstała podczas letnich pobytów w Walencji. Było to rodzinne miasto malarza i choć od 1890 r. na stałe mieszkał w Madrycie, to starał się tam wracać jak najczęściej - dla odpoczynku i inspiracji. Walencja do dziś słynie z pięknych plaż, które w obrębie współczesnych granic miasta rozciągają się na kilkanaście kilometrów. Sorolla często wybierał się na plażę La Malvarrosa, która na przełomie XIX i XX w. stała się ulubionym miejscem wypoczynku zamożniejszych mieszkańców miasta. Druga plaża, na której często pracował malarz - El Cabanyal - położona była w starej rybackiej dzielnicy i wciąż można było na niej obserwować łodzie wracające z połowów. Sorollę interesowały wszystkie osoby, które mógł tam obserwować - od eleganckich dam po ciężko pracujących rybaków.
Do najwdzięczniejszych modeli należały dzieci. Dziewczynki z obrazu „Czas na kąpiel” za chwilę będą się beztrosko pluskać w morzu, inne malowane przez Sorollę dzieci pływają, biegają albo grzebią w piasku.
Artysta nieraz podkreślał, że musi pracować bardzo szybko chcąc uchwycić zmienną rzeczywistość - zapewne dzięki temu udawało mu się z taką swobodą malować najmłodszych pochłoniętych swoimi zabawami.
Na innej pracy chłopiec wyprowadza z wody konia, również poddawanego przed chwilą toalecie. Artysta dosłownie zatytułował obraz "Kąpiel konia".
Wiele uwagi artysta poświęcał pracy rybaków. Na jednym z obrazów widzimy ich żony, które zastygłe w niemal posągowych pozach, wypatrują powracających łodzi. "Kobiety rybaków z Walencji" w rękach trzymają kosze przygotowane, by zanieść świeże ryby na targ.
Przy całej tej różnorodności motywów, nadmorskie obrazy Sorolli łączy uwaga jaką poświęcał światłu - studiowanemu o różnych porach dnia i w zetknięciu z różnymi powierzchniami. To właśnie ono sprawia, że dzieła malarza budzą do dziś niezwykle żywe odczucia, dając złudzenie jakbyśmy razem z nim znaleźli się na jednej z plaż Walencji.
Wszystkie przedstawione obrazy znajdują się obecnie w Muzeum Sorolli w Madrycie. Instytucja mieści się w dawnym domu artysty i posiada największą kolekcję jego dzieł, w tym niemal 1300 obrazów.
PRZECZYTAJ JESZCZE
